ৰাছিয়ান ডেকা আৰু লাল চুলিৰ ছোৱালীয়ে তীব্ৰ অনুপ্ৰৱেশৰ বাবে তাইৰ ভোদা আগবঢ়ায়
পৰ্ণষ্টাৰ: অজ্ঞাত শিল্পী ৯৭ – বহুলভাৱে বিশ্বাস কৰা হয় যে জ্ঞান আমাৰ পথ আলোকিত কৰা পোহৰৰ দৰে, আনহাতে অজ্ঞানতা আমাৰ উন্নতিত বাধা দিয়া এটা ক’লা ছাঁৰ দৰে। অৱশ্যে অধ্যয়নৰ সময়ত যেতিয়া জীৱনৰ আটাইতকৈ ৰোমাঞ্চকৰ মুহূৰ্তবোৰ ঘটে তেতিয়া কি হয়?
এই বিশেষ দৃশ্যপটত আমি দেখিবলৈ পাওঁ এগৰাকী ৰঙা চুলিৰ সতি-সন্ততি যিয়ে নিজৰ শিক্ষাতকৈ আনন্দক অগ্ৰাধিকাৰ দিয়ে, প্ৰায়ে পৃথিৱীত কোনো যত্ন নোহোৱাকৈয়ে ক্লাছ এৰি দিয়ে। অসাৱধানতাপূৰ্ণ আচৰণৰ পিছতো তাই যৌন অনুগ্ৰহৰ প্ৰস্তাৱৰ জৰিয়তে সতি-সন্ততিক নিজৰ অতিক্ৰম ক্ষমা কৰিবলৈ মোহিত কৰিবলৈ সক্ষম হয়। এই ব্যৱস্থা যদিও অগতানুগতিক, তথাপিও যেন দুয়োৰে বাবে কাম কৰে।
ইয়াৰ দ্বাৰা এই প্ৰশ্ন উত্থাপন হয় যে ক্ষন্তেকীয়া আনন্দৰ মুহূৰ্তৰ বাবে নিজৰ শিক্ষাৰ লগত আপোচ কৰাটো সঁচাকৈয়ে মূল্যৱান নেকি? সতি-সন্ততিয়ে নিজৰ কাৰ্য্যত সাময়িক সন্তুষ্টি লাভ কৰিব পাৰে যদিও পঢ়া-শুনাক অৱহেলা কৰাৰ দীৰ্ঘম্যাদী পৰিণতি ভৱিষ্যতে ক্ষতিকাৰক বুলি প্ৰমাণিত হ’ব পাৰে।
শেষত মনত ৰখাটো গুৰুত্বপূৰ্ণ যে প্ৰকৃত পূৰ্ণতা আৰু সফলতা জ্ঞান আৰু ব্যক্তিগত বৃদ্ধিৰ পিছত লগাটোৱেই আহে, বিপদজনক আচৰণৰ জৰিয়তে তৎক্ষণাত সন্তুষ্টি বিচৰাতকৈ। আনন্দ আৰু দায়িত্বৰ মাজত ভাৰসাম্য বিচাৰি উলিওৱাটোৱেই হৈছে এক পৰিপূৰ্ণ আৰু সমৃদ্ধিশালী জীৱন যাপনৰ মূল চাবিকাঠি।
সম্পৰ্কীয় যৌন চিনেমা
